Interview Emine Uğur
Heb jij iets met Internationale Vrouwendag? Wat betekent 8 maart voor jou?
Ik ben blij dat er een dag is waarop we stil staan bij vrouwen en vraagstukken. Maar ik heb ook een dubbel gevoel erover, dat dit überhaupt nodig is. Ik vier het niet. Ik doe bijvoorbeeld geen speciale activiteiten. Maar alle vrouwen in mijn leven die belangrijk voor mij zijn, steek ik wel een hart onder de riem. Ik stuur ze een berichtje dat ik weet wat ze opofferen en dat ik ze zie.
We leven hier vaak in de illusie dat we het voor elkaar hebben. Dat we achterover kunnen leunen. Dat we veilig zijn. Dat maakt het gesprek erover ook zo lastig.
Hoe kijk jij naar emancipatie in Nederland?
Ik denk dat we wel op weg zijn, maar dat er per subgroep wel verschillen zijn in hoe ver. We leven hier vaak in de illusie dat we het voor elkaar hebben. Dat we achterover kunnen leunen. Dat we veilig zijn. Dat maakt het gesprek erover ook zo lastig. Dan wordt er gereageerd van: in Afghanistan hebben vrouwen het pas slecht. Ik stoor me aan dat onterechte superioriteitsgevoel van Nederland. Dat we denken dat we recht hebben om andere landen terecht te wijzen. Ik ben niet positief over waar we heen gaan. Er is een dringende bedreiging over de hele wereld gaande. Hoe snel dat kan gaan, realiseren ze zich niet. Dat gaat nu ook heel snel. Afghanistan, Iran, VS. Een groot deel sluit zich bij extreemrechtse bewegingen, omdat ze bang zijn dat ze Iran zullen worden, terwijl ze dan niet doorhebben dat hun rechten net zo goed geschonden worden door extreemrechts.
Vrouwen die zich uitspreken krijgen heel veel (online) haat over zich heen. Een van de redenen waarom een politici als Kauthar Bouchalikht en Sigrid Kaag zijn gestopt. Het is een manier om vrouwen de mond te snoeren, dus genderongelijkheid. Merk jij dit ook?
Ik heb het heel lang wel van me af kunnen laten glijden, maar de laatste tijd is dat moeilijker. Eerder had ik nog de illusie dat er bescherming was. Maar dat was echt een illusie. Ik dacht dat er wel mensen waren die voor me op zouden komen, in het publiek discours of achter de schermen. Een woord van steun. Nu weet ik niet meer of het veilig is. De veiligheid ontbreekt. De solidariteit blijft onzichtbaar. De bagger die vrouwen over zich heen krijgen is doordrenkt van seksisme. Waar vinden je vader en je broers hiervan? Vragen ze dan. Seksisme, islamofobie en racisme is het. Dat jij van je man op twitter mag zitten?! Er zit een extra lading aan als je vrouw bent. Een extra dimensie. Het is meteen op de persoon. En het is heel ingewikkeld om dat gesprek te voeren als mensen dat gaan bagatelliseren.
Denk niet dat jouw positie geen risico loopt, omdat het in andere landen nog minder gesteld is met emancipatie.
Wat is jouw boodschap aan (jonge) vrouwen nu?
Ik zou jonge vrouwen vooral de boodschap willen geven: maak gebruik van alle mogelijkheden. Technologisch is er heel veel mogelijk om je stem te laten horen. Ondanks alle nadelen zijn Social media ook een podium. Gebruik dat! Gebruik je stem! Denk niet dat jouw positie geen risico loopt, omdat het in andere landen nog minder gesteld is met emancipatie. De emancipatie is nog lang niet af. Het is aan jullie om het te blijven voortzetten!
